Przeciwciała przeciwjądrowe (ANA1), test przesiewowy

Test ANA1, przeprowadzany za pomocą metody immunofluorescencji pośredniej (IIF), jest badaniem jakościowym, które pozwala na wykrycie w surowicy krwi autoprzeciwciał przeciwjądrowych (ANA) oraz przeciwcytoplazmatycznych, z wykorzystaniem komórek HEp-2. Wynik tego testu nie informuje o mianie ani kategorii świecenia. Dodatni wynik oznacza, że w surowicy znajduje się przynajmniej jedno autoprzeciwciało z grupy: DSF 70, nRNP/Sm, Sm, SS-A (Ro-52, Ro-60), SS-B (La), Scl-70, PM-Scl, Jo-1, Centromer B (CENP B), PCNA, dsDNA, Nukleosomy, Histony, Rybosomalne białka P, AMA-M2. Autoprzeciwciała te są specyficzne wobec własnych, stabilnych i rozpuszczalnych antygenów wewnątrzkomórkowych. Ich obecność w krwi jest typowa dla wielu systemowych oraz narządowych chorób zapalnych tkanki łącznej o charakterze autoimmunologicznym. Wskazania do wykonania badania ANA1 obejmują diagnozowanie chorób autoimmunizacyjnych, takich jak toczeń trzewny układowy (SLE), zespół Sjogrena, mieszana choroba tkanki łącznej (zespół Sharpa, MCTD), sklerodermię (SCs), a także zapalenie wielomięśniowe (PM) oraz skórno-mięśniowe (DM). Surowica o dodatnim wyniku jest standardowo przechowywana przez jeden miesiąc, co pozwala na dalszą diagnostykę, rozszerzając ją o badania od ANA 2 do ANA 10.