Beta-HCG (B-HCG)

Obecność gonadotropiny kosmówkowej w moczu lub surowicy u kobiet ciężarnych stanowi jedną z podstawowych metod diagnostyki ciąży a także badanie oceniające rozwój łożyska i dobrostan płodu w pierwszym trymestrze ciąży.

Najistotniejszą funkcją hCG jest podtrzymanie funkcji ciałka żółtego, co jest kluczowym dla utrzymania ciąży. U płodu płci męskiej hCG stymuluje komórki Leydiga do produkcji testosteronu, odgrywając rolę w różnicowaniu płci.
Pierwszy istotny wzrost stężenia hCG następuje około 9-10 dnia po zapłodnieniu, bezpośrednio po zagnieżdżeniu jaja płodowego. W fizjologicznych warunkach stężenie HCG rośnie bardzo szybko, osiągając pod koniec pierwszego trymestru wartości 10 000 – 100 000 mU.ml. Po 10 – 11 tygodniu ciąży następuje spadek poziomu, by pod koniec drugiego trymestru osiągnąć ok. 10% maksymalnego stężenia.

Oprócz oczywistego zastosowania badania tego parametru w diagnostyce ciąży, oznaczenie jest pomocne w następujących przypadkach:
• jako marker nowotworów pochodzenia trofoblastycznego,
• diagnostyka ciąży pozamacicznej,
• prognostyka poronienia samoistnego,
• diagnostyka ciąży wielopłodowej,
• diagnostyka prenatalna płodu.
Nie powiązane z ciążą, podwyższone stężenia HCG mogą występować u pacjentów z nowotworami drobnokomórkowymi, nowotworami jajników, pęcherza, trzustki, żołądka, płuc, wątroby, jąder.