Pakiet TARCZYCA (TSH, TF4, anty-TG, anty-TPO)

TSH (tyreotropina) jest hormonem przysadkowym, odpowiadającym za nasilenie produkcji i wydzielania tyroksyny (T4) oraz trójjodotyroniny (T3) przez tarczycę. Poziom TSH z kolei regulowany jest przez podwzgórzowy hormon podwzgórzowy uwalniający – tyreoliberynę TRH. Wydzielanie TSH podlega zwrotnemu hamowaniu przez hormony tarczycy, szczególnie T3. Przedni płat przysadki jest pobudzany do wydzielania TSH poprzez TRH, produkowane przez podwzgórze.
Zmiana stężenia TSH w surowicy uznawana jest za najczulszy wskaźnik wahań wydzielania hormonów tarczycy. Wysoki poziom hormonów tarczycowych powoduje zahamowanie produkcji TSH przez przysadkę. W rezultacie, powoduje zmniejszenie stymulacji tarczycy oraz obniżenie produkcji T3 i T4 we krwi. Analogicznie, niskie poziomy tych hormonów są przyczyną pobudzania przysadki do wydzielania TSH, co z kolei pobudza tarczycę – w efekcie, zauważalne są zwiększone poziomy T3 oraz T4 w krwioobiegu.

fT4 (wolna tyroksyna)

Jest to hormon tarczycy, niezwiązany z białkiem transportowym. Jest jednym z podstawowych parametrów pozwalających na diagnostykę funkcjonowania tarczycy. Ocena wolnej formy hormonów tarczycy pozwala na wyeliminowanie wpływu poziomu białek transportujących.

anty-TG (przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie) i anty-TPO (przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej)

Parametry wykorzystywane w diagnostyce zaburzeń funkcjonowania tarczycy o podłożu autoimmunologicznym. Tyreoglobulina (TG) jest wytwarzana w tarczycy, stanowi główny składnik płynu pęcherzykowego tarczycy. Wraz z peroksydazą (TPO) bierze udział w jodowaniu L-tyrozyny i powstawania hormonów tarczycy T4 i T3. TG oraz TPO mogą wykazywać zdolności autoimmunizacyjne.

Wysokie miana anty-TG i anty-TPO wskazują na przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy – choroba Hashimoto. Podwyższone miano anty-TG obserwuje się w 90 % przypadków zachorowań. Poziom tych przeciwciał wzrasta również w chorobie Graves-Basedow’a (immunologiczna nadczynność tarczycy) w ok. 50% przypadków.

Nieleczone choroby tarczycy, prowadzące do destabilizacji poziomu TSH we krwi, mogą mieć związek z niepowodzeniami rozrodu. Wykazano między innymi, że u kobiet z nieleczoną chorobą Hashimoto częściej dochodzi do poronień.