Pakiet wirusologiczny KOBIETA

Pakiet wirusologiczny KOBIETA (przed procedurą wspomaganego rozrodu).

Pakiet obejmuje badania:

1. Hbs Ag
2. a-HBc
3. a-HCV
4. HIV
5. WR
6. Toxo IgM
7. Toxo IgG
8. Rub IgM
9. Rub IgG
10. Chlamydia trachomatis met. real-time PCR

HBs antygen (HBs Ag)
Powierzchniowy antygen S wirusa zakażenia wątroby typu B (WZW B). Wykrycie w surowicy lub osoczu HBsAg wskazuje na zakażenie WZW B. HBsAg jest markerem immunologicznym, najczęściej jest obecny we krwi na kilka dni przed wystąpieniem objawów klinicznych.

HBc przeciwciała całkowite (a-HBc)
Oznaczenie przeciwciał klasy C przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby – nie należy mylić z wirusem C! Są to przeciwciała pamięci immunologicznej wytwarzane w odpowiedzi na kontakt z wirusem zapalenia wątroby typu B (WZW B).
Przeciwciała antyHbc pojawiają się na początku zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B. W surowicy można je wykryć krótko po pojawieniu się antygenu wirusa (HbsAg). Przeciwciała anty HBc utrzymują się w organizmie osób, które przebyły zakażenie WZW B, ale również u nosicieli HBsAg. Mogą być uznawane za wskaźnik istniejącego lub przebytego zakażenia WZW B.

HCV przeciwciała (a-HCV)
Wirus zapalenia wątroby typu C jest najczęstszą przyczyną zapalenia wątroby spowodowaną zakażeniem po przetoczeniu krwi i przenoszonych przez ludzi. Zakażenie HCV zazwyczaj prowadzi do przewlekłego zapalenia i marskości wątroby.

HIV Ag/Ab
Ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), należy do rodziny retrowirusów i jest czynnikiem powodującym zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS). Przenoszony jest przez zakażoną krew oraz produkty krwiopochodne, kontakty seksualne. Wirus może zostać przekazany dziecku przed porodem, w jego trakcie lub po porodzie od zakażonej matki. Wyróżnia się 2 podstawowe typy HIV-1 i HIV-2. Przeciwciała przeciwko białkom HIV, które wskazują na obecność infekcji, pojawiają się w ciągu 6-12 tygodni po zakażeniu.

WR
Badanie pozwalające na wykrycie przeciwciał przeciwko Treponema pallidum, będącego czynnikiem etiologicznym kiły. Kiła jest chorobą przenoszoną drogą płciową.
Przeciwciała są wykrywane po około 3 tygodniach od zakażenia. Każdy dodatni wynik jest poddawany weryfikacji. Zbyt wczesne wykonanie badania może dać fałszywie ujemny wynik.

Rożyczka IgM i IgG
Wirus różyczki (Rubella) jest czynnikiem etiologicznym choroby wieku dziecięcego, przebiegającej z łagodną wysypką. Przenoszony jest drogą kropelkową poprzez drogi oddechowe. Zakażenie dziecka po urodzeniu przebiega zazwyczaj bez komplikacji.
Różyczka staje się niebezpieczną chorobą, jeżeli zakażeniu ulegnie kobieta w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze. Wirus charakteryzuje się zdolnością przechodzenia przez łożysko i w ten sposób może doprowadzić do śmierci płodu lub poważnych zniekształceń, nazywanych „zespołem różyczki wrodzonej” (CRS). CRS może przyczynić się do: ślepoty, głuchoty, wrodzonej choroby serca, opóźnienia umysłowego.

W tym pakiecie oznaczane są przeciwciała w klasie IgM (przeciwciała obronne przeciw zakażeniu – świeże zakażenie) oraz IgG (przeciwciała pamięci immunologicznej).

Toksoplazmoza IgM i IgG
Toksoplazmoza jest chorobą wywołaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii. Pasożyt ten jest przenoszony przez głównie przez koty. Do zakażenia zazwyczaj dochodzi po spożyciu pokarmu lub wody zanieczyszczonych dojrzałymi oocystami lub niedogotowanego mięsa zawierającego cysty. Zakażenie u osób z prawidłową opornością może przebiegać bez wyraźnych objawów klinicznych. Nieleczone, przechodzi w postać utajoną, która zazwyczaj trwa do końca życia. W przypadku spadku odporności może prowadzić do zapalenia opon mózgowych.
Zakażenie pierwotne Toxoplasma gondii w okresie ciąży może prowadzić do uszkodzeń płodu. Początkowo noworodek może nie wykazywać objawów klinicznych, jednak z czasem mogą rozwinąć się powikłania takie jak opóźnienie umysłowe, opóźnienie psychoruchowe czy utrata słuchu.
W tym pakiecie oznaczane są przeciwciała w klasie IgM (przeciwciała obronne przeciw zakażeniu – świeże zakażenie) oraz w klasie IgG (przeciwciała pamięci immunologicznej).

Chlamydia trachomatis met. real-time PCR
Chlamydia trachomatis to bezwzględnie wewnątrzkomórkowa bakteria. Szacuje się, że rocznie drogą kontaktów seksualnych zakażonych zostaje ponad 100 milionów osób na całym świecie. Większość osób z infekcjami okolic odbytowo-płciowych o etiologii C. trachomatis nie jest świadoma zakażenia z uwagi na często występujący brak objawów. Zakażenia chlamydiowe układu moczowo-płciowego u kobiet mogą prowadzić do wystąpienia poważnych powikłań, np. zapalenia narządów miednicy mniejszej, które może spowodować niepłodność jajowodową, ciążę pozamaciczną oraz przewlekły ból miednicy. Zakażenia chlamydią nie powodują wytworzenia trwałej odporności.
Do transmisji C. trachomatis zazwyczaj dochodzi poprzez bezpośredni kontakt śluzówek podczas stosunku (waginalnego, analnego oraz oralnego), a także podczas porodu poprzez zainfekowany kanał szyjki macicy. Partnerzy osób z chamydiozą najprawdopodobniej również zostaną zakażeni, stąd bardzo istotna jest informacja o kontakcie seksualnym i późniejsze leczenie.
W diagnostyce zakażeń C. tachomatis, ze względu na wysoką czułość, swoistość i szybkość, zalecane są badania molekularne wykorzystujące technikę amplifikacji kwasów nukleinowych (m.in. real-time PCR), identyfikujące specyficzne dla Chlamydia trachomatis DNA lub RNA w próbkach klinicznych.