Chlamydia pneumoniae IgM

Chlamydia pneumoniae (C. pneumoniae) to wewnątrzkomórkowy, gram-ujemny patogen, który namnaża się w komórkach nabłonka, makrofagach oraz w zmienionych miażdżycowo mięśniach aorty. Jest najczęstszym przedstawicielem rodziny Chlamydiaceae, odpowiedzialnym za rosnącą liczbę infekcji, w tym atypowego zapalenia płuc oraz zapaleń oskrzeli i górnych dróg oddechowych. Zakażenie przebiega zazwyczaj bezobjawowo, jednak może objawiać się nieżytem nosa, zapaleniem zatok czy suchym kaszlem. Infekcje C. pneumoniae występują głównie u osób w wieku 5-18 lat, z najwyższym ryzykiem zachorowania u seniorów. Patogen ten może również zaostrzać astmę, przy czym przebieg zapalenia płuc i oskrzeli jest zazwyczaj łagodny. Przeciwciała IgM pojawiają się po 2-3 tygodniach od zakażenia, a IgA i IgG od 6-8 tygodnia. W przypadku zakażeń pierwotnych, stężenie IgM i IgA rośnie i spada, natomiast IgG pozostaje na wysokim poziomie. Obecność IgM bez IgA i IgG wskazuje na niedawne zakażenie, a izolowane IgG sugeruje wcześniejsze przebycie infekcji. Znaczny wzrost stężenia przeciwciał w próbkach surowicy na początku choroby i po kilku tygodniach świadczy o aktywnym zakażeniu, chociaż obecność przeciwciał Chlamydia może trwać długo, co nie zawsze oznacza aktywność choroby.