Kiła – przeciwciała całkowite

Kiła, znana również jako syfilis, to przewlekła choroba zakaźna wywoływana przez bakterie z rodzaju Treponema. Może być przenoszona głównie przez kontakt seksualny, ale także z matki na dziecko w czasie ciąży czy porodu.

Choroba ta przebiega w kilku stadiach:

1. Wczesna kiła: Objawia się pojawieniem się wrzodu (tzw. chancre) w miejscu zakażenia, zwykle na narządach płciowych, ustach lub odbycie. Wrzód jest bezbolesny.
2. Kiła wtórna: Może wystąpić kilka tygodni po ustąpieniu wrzodu. Objawy obejmują wysypkę skórną, gorączkę, powiększenie węzłów chłonnych, bóle głowy, zmęczenie i inne objawy ogólne.
3. Kiła utajona: Jeśli kiła nie zostanie leczona, bakterie mogą pozostać w organizmie w stanie utajonym. W tej fazie osoba może nie odczuwać żadnych objawów.
4. Kiła późna: Może wystąpić wiele lat po pierwotnym zakażeniu. W tej fazie mogą pojawić się poważne komplikacje zdrowotne, takie jak uszkodzenia serca, naczyń krwionośnych, układu nerwowego i innych narządów.

Leczenie kiły zwykle polega na podaniu antybiotyków, najczęściej penicyliny. Wczesne wykrycie i leczenie są kluczowe dla skutecznego wyleczenia i zapobiegania powikłaniom. Ważne jest także, by regularnie badać się na choroby przenoszone drogą płciową, zwłaszcza w przypadku ryzykownych zachowań seksualnych.

Oznaczanie przeciwciał całkowitych na kiłę jest istotnym badaniem diagnostycznym w celu wykrycia zakażenia krętkiem bladym. Testy na kiłę zazwyczaj obejmują różne metody oznaczania przeciwciał, w tym:

1. Testy niespecyficzne – takie jak VDRL (Venereal Disease Research Laboratory) i RPR (Rapid Plasma Reagin). Są to testy przesiewowe, które wykrywają przeciwciała, ale nie są specyficzne dla kiły, dlatego mogą dawać wyniki pozytywne w innych chorobach.
2. Testy specyficzne – takie jak FTA-ABS (Fluorescent Treponemal Antibody Absorption), które są bardziej wiarygodne i specyficzne dla zakażenia Treponema pallidum. Te testy identyfikują przeciwciała, które są specyficzne dla tej bakterii.
3. Badanie ilościowe i jakościowe – Oznaczanie całkowitych przeciwciał może być wykonywane jako badanie jakościowe (wykrycie obecności przeciwciał) lub ilościowe (określenie poziomu przeciwciał).

Diagnostyka kiły opiera się często na kombinacji powyższych testów. W przypadku uzyskania pozytywnego wyniku w testach niespecyficznych, zaleca się wykonanie testów specyficznych w celu potwierdzenia diagnozy. Ważne jest także, aby pamiętać, że niektóre testy mogą dawać wyniki fałszywie dodatnie, dlatego interpretacja wyników powinna być dokonywana przez lekarza.