Pakiet Infekcje męskie – rozszerzony

Chlamydia trachomatis to atypowa bakteria wewnątrzkomórkowa. Zakażenia chlamydiowe są uznawane za jedną z najczęstszych przyczyn chorób przenoszonych drogą płciową. Większość osób zakażonych tym patogenem nie odczuwa żadnych dolegliwości. Jeśli objawy pojawiają się, u kobiet najczęściej są to upławy, krwawienia z pochwy (również po stosunku) a także bolesne oddawanie moczu. U mężczyzn infekcja manifestuje się wydzieliną z członka, świądem, a także bolesnym oddawaniem moczu. Do najbardziej czułych badań wykrywających zakażenia chlamydiowe zaliczamy testy amplifikacji kwasów nukleinowych (nucleic acid amplification tests, NAAT), do których należy badanie metodą Real-Time PCR. Infekcje powodowane przez Chlamydię trachomatis leczymy antybiotykami – azytromycyną lub równie skuteczną doksycykliną.

Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki) jest jedną z najczęstszych niewirusowych chorób przenoszonych drogą bezpośrednich kontaktów płciowych. Rzeżączka u kobiet ma najczęściej skąpoobjawowy przebieg. Infekcja zwykle rozpoznawana jest dopiero po zakażeniu partnera seksualnego. Najczęstsza postać u kobiet to zapalenie kanału szyjki macicy, które może objawiać się zmianą w ilości i charakterze wydzieliny z pochwy, bólem podbrzusza oraz dyskomfortem podczas oddawania moczu. U mężczyzn najczęściej rozwija się ostre zapalenie przedniego odcinka cewki moczowej, manifestujące się ropną i obfitą wydzieliną z cewki moczowej, bólem i pieczeniem przy oddawaniu moczu a także bolesnymi wzwodami. Wysoce czułą metodą wykrywania dwoinki rzeżączki jest badanie Real-Time PCR. Rzeżączkę leczymy antybiotykami, największą skutecznością cechuje się cyprofloksacyna oraz ampicylina.

Trichomonas vaginalis (rzęsitek pochwowy) jest pasożytniczym pierwotniakiem odpowiedzialnym za rzęsistkowicę, infekcję przenoszoną droga płciową. Rzęsistek jest pasożytem dróg moczowo-płciowych powodującym infekcje szeroko rozpowszechnione w populacji ludzkiej. Rzęsistek pochwowy może bytować w drogach moczowo-płciowych nie wywołując żadnych objawów przez wiele lat, zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Najczęściej odnotowywany objaw u kobiet to pieniste żółtozielone upławy o nieprzyjemnym zapachu oraz podrażnienie okolicy narządów płciowych. U mężczyzn zakażenie najczęściej przebiega bezobjawowo, czasem może pojawić się ból i pieczenie podczas oddawania moczu. Diagnostyka infekcji polega na wykryciu rzęsistka w wydzielinie pochwowej u kobiet oraz wydzielinie z cewki moczowej u mężczyzn. Pobrany materiał należy ocenić pod mikroskopem. Najczulszym z badań jest jednak badanie molekularne metodą Real-Time PCR, które pozwala na wykrycie już niewielkiej ilości DNA rzęsistka w pobranym materiale. Leczenie rzęsistkowicy opiera się na doustnym stosowaniu leków przeciwpierwotniakowych (najczęściej metronidazolu).

Bakterie z rodzin Mycoplasma i Ureaplasma należą do fizjologicznej flory układu moczowo-płciowego. Szacuje się, że nawet 50% aktywnych seksualnie osób jest skolonizowanych tymi drobnoustrojami. Stan nosicielstwa przebiega bezobjawowo. Jednakże w przypadku obniżonej odporności może dochodzić do nadmiernego namnożenia się bakterii i pojawienia objawowej infekcji. Ponadto drobnoustroje te często wikłają koinfekcję, czyli zakażenia dwoma lub więcej patogenami w tym samym czasie. Mycoplasma i Ureaplasma są jednymi z najczęstszych patogenów powodujących zapalenia cewki moczowej. Badania molekularne takie jak real-time PCR są szczególnie zalecane w diagnostyce zakażeń spowodowanych tymi patogenami, ponieważ pozwalają na wykrycie infekcji bezobjawowych, a wysoka czułość wpływa na wiarygodność uzyskanego tą metodą wyniku. Leczenie polega na stosowaniu odpowiedniej antybiotykoterapii, najczęściej tetracykliny, azytromycyny lub erytromycyny. Częsty bezobjawowy przebieg i brak leczenia może skutkować pojawieniem się groźnych powikłań:

Posiewy nasienia

Posiew nasienia jest procedurą laboratoryjną, którą wykonuje się w celu wykrycia obecności drobnoustrojów w nasieniu. Jest to ważne badanie, które może pomóc w diagnozowaniu i leczeniu infekcji układu rozrodczego u mężczyzn. Prawidłowy posiew nasienia powinien obejmować hodowle w kierunków bakterii tlenowych, beztlenowych i grzybów.

Przed badaniem, próbka nasienia jest zbierana przez pacjenta i przekazywana do laboratorium. Tam zostaje zaszczepiona na specjalnym podłożu hodowlanym, które sprzyja wzrostowi bakterii i grzybów. Następnie próbka jest inkubowana przez określony okres czasu, zwykle kilka dni, aby umożliwić rozwój mikroorganizmów.

Po inkubacji, diagności oceniają wzrost mikroorganizmów na podłożu hodowlanym. Przy użyciu mikroskopu i innych metod laboratoryjnych, identyfikują i klasyfikują drobnoustroje, które występują w próbce nasienia.

Wynik badania posiewu nasienia może wskazywać obecność różnych drobnoustrojów, takich jak bakterie, wirusy, grzyby czy pierwotniaki. Identyfikacja i klasyfikacja tych drobnoustrojów jest istotna w celu ustalenia odpowiedniego leczenia.

Badanie posiewu nasienia jest szczególnie ważne w przypadku mężczyzn z objawami infekcji układu rozrodczego, takimi jak ból, obrzęk lub nieprawidłowe wyniki innych badań diagnostycznych. Może również być wykonywane jako rutynowe badanie kontrolne w celu oceny zdrowia nasienia u mężczyzn.

Warto pamiętać, że przygotowanie do badania posiewu nasienia jest ważne. Pacjent powinien przestrzegać zaleceń dotyczących higieny i czasu zbierania próbki. Ważne jest również, aby unikać stosowania antybiotyków przed badaniem, ponieważ może to wpływać na wyniki.

Podsumowując, posiew nasienia jest istotną procedurą diagnostyczną, która pomaga wykryć obecność drobnoustrojów w nasieniu i diagnozować infekcje układu rozrodczego. Jego wynik jest podstawą do ustalenia odpowiedniego leczenia i dbania o zdrowie nasienia.