Przeciwciała przeciwko beta-2-glikoproteinie I

Oznaczenie poziomu przeciwciał IgG i IgM specyficznych dla beta2-glikoproteiny (a-Beta2-GPI) jest istotne w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego (APS), który jest układową chorobą tkanki łącznej. Zespół ten jest definiowany zarówno przez kryteria laboratoryjne, jak obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (aPL), takich jak antykardiolipinowe (aCA) oraz antykoagulant toczniowy (LAC), jak i przez kryteria kliniczne, obejmujące zakrzepicę naczyniową żył i tętnic oraz komplikacje położnicze, takie jak obumarcie płodu po 10. tygodniu ciąży czy nawracające poronienia przed tym terminem. Diagnoza APS jest stawiana, gdy spełnione jest co najmniej jedno kryterium kliniczne oraz jedno laboratoryjne.

Zespół antyfosfolipidowy może występować samodzielnie jako pierwotny APS lub w związku z chorobami tkanki łącznej, zwłaszcza toczniem układowym (SLE), co określane jest jako wtórny APS. Beta2-glikoproteina-I, białko produkowane przez wątrobę, obecne jest w surowicy w stężeniu od 50 do 300 μg/ml i składa się z polipeptydu oraz glikanów. Jej funkcje biologiczne nie zostały do końca poznane, a kunika braku tego białka nie wykazuje uponionej patogenezy.

Badania sugerują, że istnieje silny związek pomiędzy obecnością przeciwciał a-Beta2-GPI a objawami klinicznymi APS, zwłaszcza w kontekście zakrzepicy. Mimo że przeciwciała te charakteryzują się wysoką swoistością w kontekście APS, wykazują niską czułość. Nie zastępują one jednak tradycyjnych testów na obecność przeciwciał antykardiolipinowych. Utrzymujące się wysokie poziomy a-Beta2-GPI mogą być związane z powikłaniami zakrzepowymi oraz z komplikacjami położniczymi u kobiet.

W przypadku podejrzenia zespołu antyfosfolipidowego, zwłaszcza gdy wyniki testów przeciwciał antykardiolipinowych są negatywne lub niejednoznaczne, zaleca się wykonanie testu a-Beta2-GPI. Wykrywanie tych przeciwciał w surowicy lub osoczu, w miano 99. percentyla, powinno odbywać się przynajmniej dwa razy w odstępie co najmniej 12 tygodni z zastosowaniem standaryzowanej metody ELISA. Podwyższony poziom a-Beta2-GPI klasy IgG jest często powiązywany z zakrzepicą żylną, podczas gdy poziom IgM koreluje z zakrzepicą tętniczą.