Wapń całkowity

Badanie poziomu wapnia we krwi jest istotnym narzędziem diagnostycznym w ocenie stanu zdrowia, zwłaszcza w kontekście chorób układu kostnego oraz zaburzeń funkcji nerek, serca i układu pokarmowego. Zarówno hiperkalcemia (nadmiar wapnia), jak i hipokalcemia (niedobór wapnia) mogą prowadzić do poważnych komplikacji i stanowić zagrożenie życia.

Hiperkalcemia najczęściej występuje w wyniku chorób nowotworowych, nadczynności przytarczyc, nadmiernego spożycia witaminy D, problemów nerkowych, unieruchomienia lub dużego spożycia wapnia w połączeniu z dwuwęglanami (syndrom mleczno-alkaliczny). Z kolei hipokalcemia może być spowodowana niedoczynnością przytarczyc, niedoborem magnezu, niewystarczającym poziomem witaminy D oraz schorzeniami nerek.

Wapń odgrywa kluczową rolę w wielu procesach w organizmie, takich jak krzepnięcie krwi oraz przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Utrzymanie homeostazy wapnia zależy głównie od działania parathormonu (PTH) oraz witaminy D. W surowicy wapń występuje w formie związanej z albuminą (około 50%) oraz w postaci wolnej, która jest biologicznie aktywna. Ponieważ stężenie wapnia może być zależne od poziomu białek, ważne jest, aby wyniki badań były odpowiednio korygowane, aby uzyskać prawidłowy obraz stanu zdrowia pacjenta.