Diaminooksydaza (DAO)

Oznaczanie poziomu diaminooksydazy (DAO) jest przeprowadzane w przypadku podejrzenia nietolerancji histaminy. Histamina, jako amina biogenna, działa jako hormon tkankowy i wpływa na wiele procesów fizjologicznych, takich jak funkcje układu pokarmowego, regulacja ciśnienia krwi, zarządzanie pamięcią czy rytmem dobowym. Przy nieprawidłowych stężeniach, histamina może wywołać reakcje pseudoalergiczne i alergiczne. Zbyt wysoka zawartość histaminy w organizmie, niezależnie od jej przyczyn, może skutkować reakcjami alergicznymi, w tym wstrząsem anafilaktycznym, który jest stanem zagrażającym życiu.

Histamina może być produkowana endogennie lub dostarczana z pożywieniem. Nietolerancja histaminy (HIT – ang. Histamine Intolerance) występuje, gdy stężenie tej substancji w organizmie przekracza poziom tolerancji. Objawy nietolerancji histaminy, obejmujące reakcje pseudoalergiczne, przypominają typowe objawy alergiczne i mogą przybrać formę lokalnych, systemowych oraz ogólnych reakcji, takich jak pokrzywka, swędzenie, nieżyt nosa, astma, a także bóle głowy, bóle brzucha, nudności, biegunka i inne.

Podwyższony poziom histaminy wynika zarówno z nadmiernej produkcji, jak i, co jest bardziej powszechne, z wrodzonego lub nabytego niedoboru enzymów odpowiedzialnych za jej rozkład. W procesie tym kluczową rolę odgrywa diaminooksydaza (DAO), która znajduje się w komórkach nabłonkowych i jest uwalniana do krwi w odpowiedzi na spożycie pokarmów bogatych w histaminę lub alkoholu. Niedobór DAO może być skutkiem schorzeń układu pokarmowego lub działania substancji takich jak alkohol oraz pewnych leków. Wrodzony niedobór DAO może być związany z polimorfizmem genu tego enzymu. Wartość stężenia histaminy jest odwrotnie proporcjonalna do ryzyka wystąpienia nietolerancji; oznacza to, że wyższe stężenie DAO wiąże się z niższym ryzykiem HIT.

Wskazania do badania poziomu histaminy obejmują: • Objawy skórne – jak rumień, pokrzywka, swędzenie, obrzęk naczynioruchowy, szczególnie po spożyciu pokarmów; • Objawy sercowo-naczyniowe – takie jak zaburzenia rytmu serca, tachykardia oraz omdlenia związane z jedzeniem; • Objawy neurologiczne – bóle głowy, migreny, problemy ze snem; • Objawy ze strony górnych dróg oddechowych, często powiązane z dietą; • Dolegliwości żołądkowo-jelitowe, w tym bóle, wymioty, wzdęcia, biegunka itp.