Panel komponenty jaja kurzego

Diagnostyka alergii na jaja kurze uwzględnia badanie antygenów molekularnych białek jaja, które mogą mieć silniejsze właściwości alergizujące. Kluczowe w tym procesie jest oznaczenie stężenia swoistych immunoglobulin E (sIgE) w surowicy, co jest niezbędne do identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za reakcje alergiczne. Wraz z analizą wywiadu klinicznego, testami skórnymi oraz danymi z innych badań laboratoryjnych, pomiar ten tworzy zintegrowany algorytm diagnostyczny dla alergii.

Molekularna diagnoza alergii skupia się na identyfikacji komponentów ekstraktu alergenu, które wpływają na wystąpienie objawów uczuleniowych. Do tego celu wykorzystuje się pomiar stężenia swoistych przeciwciał IgE (sIgE) dla istotnych molekularnych alergenów. Zidentyfikowane stężenia sIgE mogą wskazywać na nasilenie reakcji alergicznych. Wiedza na temat właściwości molekularnych alergenów pozwala na określenie typu oraz zasięgu reakcji alergicznych, a także podejmowanie działań mających na celu zmniejszenie ich potencjału uczulającego – na przykład poprzez zastosowanie odpowiedniej obróbki termicznej w przypadku alergenów pokarmowych. Ponadto, ta wiedza może pomóc w ustaleniu zasadności prowadzenia specyficznej immunoterapii oraz w ocenie reaktywności krzyżowej z homologami alergenów molekularnych pochodzenia z innych źródeł.

Oznaczanie sIgE w badaniach in vitro jest bezpieczniejsze dla pacjentów, w przeciwieństwie do testów skórnych i prób prowokacyjnych. Panel wykorzystywanych extraktów obejmuje główne składniki jaja kurzego: białka (f1) i żółtka (f75), a także poszczególne białka, takie jak owomukoid (Gal d 1), owoalbumina (Gal d 2), konalbumina (Gal d 3) oraz lizozym (Gal d 4). Warto zaznaczyć, że większość alergenów molekularnych jajka jest ciepłolabilna, co skutkuje ponad 75% spadkiem ich alergenowości po ugotowaniu lub pieczeniu. Gal d 1 jest uznawany za najsilniejszy alergen molekularny, charakteryzujący się wysoką odpornością na ciepło oraz na denaturację chemiczną. Wysoki poziom sIgE dla Gal d 1 wiąże się z ryzykiem silnej reakcji alergicznej na jajka w każdej formie (surowe, gotowane, pieczone) oraz długim okresem alergizacji.

Gal d 2, oznaczany jako owoalbumina, ma niską odporność na ciepło i denaturację chemiczną, co sprawia, że jest istotny klinicznie głównie ze względu na swoją powszechność. Ryzyko wystąpienia objawów związane jest z kontaktami z surowym jajkiem lub lekko podgrzanym oraz z niektórymi szczepionkami. W przypadku ciepłowrażliwego Gal d 3, ryzyko alergii wiąże się jedynie z ekspozycją na surowe lub lekko podgrzewane jajko. Podobną właściwość pokazuje Gal d 4, lizozym, który także jest ciepłowrażliwy. Generalnie, żółtko jaja ma mniejsze właściwości uczulające, a jego alergeny wykazują jedynie częściową odporność na działanie ciepła, jak na przykład liwetyna