Wskaźnik albumina/kreatynina w moczu (ACR)

Albuminuria, czyli obecność albuminy w moczu, jest istotnym wskaźnikiem wydolności nerek. Monitorowanie stopnia albuminurii może być pomocne w diagnozowaniu wczesnych faz chorób nerek, szczególnie w kontekście cukrzycy. Umożliwia to ocenę dysfunkcji śródbłonka naczyniowego oraz ryzyka wystąpienia schorzeń sercowo-naczyniowych, a także komplikacji u pacjentów na oddziałach intensywnej terapii.

Norma dla ACR wynosi poniżej 30 mg/g kreatyniny (<3 mg/mmol), co odpowiada albuminurii wyrażonej przez AER (<30 mg/24 h). Stan umiarkowanej albuminurii definiuje się ACR w zakresie 30–300 mg/g (3-30 mg/mmol), co odpowiada AER 30–300 mg/24 h. Gdy ACR przekracza 300 mg/g (>30 mg/mmol) lub AER jest wyższe niż 300 mg/24 h, klasa ta określana jest jako albuminuria znacznie podwyższona.

Patologiczna albuminuria świadczy o uszkodzeniu śródbłonka naczyniowego i może być wskaźnikiem schorzeń układu krążenia oraz prognozować nefropatię w cukrzycy typu I i II oraz nadciśnieniu tętniczym. Wzrost albuminurii, zwłaszcza w ciągu pierwszych 48 godzin po przyjęciu na oddział intensywnej terapii, wiąże się z wyższym ryzykiem ostrej niewydolności oddechowej oraz niewydolności wielonarządowej.

Zidentyfikowanie umiarkowanej albuminurii wymaga pobrania przynajmniej dwóch pozytywnych próbek moczu, przy wykluczeniu infekcji, kryzysów metabolicznych czy proteinurii. Pacjenci z cukrzycą powinni być także monitorowani pod kątem innych potencjalnych czynników zwiększających wydalanie albuminy, takich jak choroby nerek niezwiązane z cukrzycą, infekcje, niekontrolowane nadciśnienie, czy intensywny wysiłek fizyczny.