Czynnik reumatoidalny (RF) IgM

Oznaczanie czynnika reumatoidalnego klasy IgM (RF IgM) jest istotnym elementem diagnostyki reumatoidalnego zapalenia stawów oraz innych schorzeń o podłożu autoimmunologicznym. Czynniki reumatoidalne, znane jako RF (ang. rheumatoid factor), to białka wytwarzane przez układ odpornościowy, które mają strukturę immunoglobulin i mogą atakować zdrowe tkanki organizmu. Konkretne czynniki reumatoidalne są autoprzeciwciałami, co oznacza, że rozpoznają antygeny na własnych przeciwciałach, tym samym działając jako anty-przeciwciała. Test służący do wykrywania RF IgM mierzy obecność autoprzeciwciał skierowanych przeciwko epitopom przeciwciał klasy IgG, które znajdują się we fragmentach Fc tych przeciwciał.

Najczęściej identyfikowanym typem czynnika reumatoidalnego jest RF IgM anty-IgG, który występuje w około 80% przypadków. Został on po raz pierwszy opisany w 1949 roku przez Waalera i Rosego. Inne odmiany RF mogą mieć budowę immunoglobulin klasy G (IgG anty-IgG), klasy A (IgA anty-IgG) oraz, choć rzadziej, klasy D lub E. Czynniki reumatoidalne są uważane za kluczowe markery w diagnostyce RZS, występując w 85% przypadków, oraz w diagnostyce innych chorób tkanki łącznej, takich jak zespół Sjögrena, toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa oraz mieszana choroba tkanki łącznej. Dodatkowo, RF mogą być wykrywane w surowicy i płynach ustrojowych pacjentów cierpiących na autoimmunologiczne zapalenie trzustki, przewlekłe choroby zapalne wątroby, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, choroby rozrostowe układu krwiotwórczego oraz w trakcie zakażeń bakteryjnych i wirusowych.