HBs przeciwciała

Oznaczanie stężenia przeciwciał anty-HBs, które są specyficzne dla powierzchniowego antygenu wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV), w surowicy krwi służy do określenia poziomu serokonwersji u badanego. Takie badanie przeprowadza się zarówno u pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu B (WZW B), aby ocenić stadium choroby, jak i u osób zdrowych, które zostały zaszczepione przeciwko wirusowi HBV, w celu oceny poziomu ich odporności na ten wirus. Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest najczęstszą przyczyną ostrych oraz przewlekłych postaci wirusowego zapalenia wątroby na świecie. Należy do rodziny hepadnawirusów i jest wirusem DNA, który przenosi się głównie przez płyny ustrojowe, w tym poprzez kontakty seksualne oraz drogą pozajelitową. Przeciwciała anty-HBs zwykle pojawiają się w organizmie pacjenta po ustąpieniu antygenu powierzchniowego (HBsAg), co jest zazwyczaj oznaką zdrowienia oraz uzyskania odporności na HBV. W naturalnym przebiegu infekcji HBV serokonwersja następuje zazwyczaj w ciągu 2-4 tygodni od zniknięcia HBsAg u osób, które przeszły ostre zapalenie wątroby, a u 1-2% pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby może to zająć więcej czasu. Dla osób zdrowych, które zostały zaszczepione przeciwko wirusowi HBV, minimalny poziom przeciwciał, wymagany do zapewnienia odporności na zakażenie, wynosi 10 mIU/ml. Przy interpretacji wyników należy uwzględnić czas, jaki upłynął od zakończenia cyklu szczepień, zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki.