Pakiet Infekcje damskie – rozszerzony

Infekcje wywołane patogenami przenoszonymi drogą płciową mogą być przyczyną stanów zapalnych narządów rodnych, problemów z płodnością, a nawet z utrzymaniem ciąży. Nieleczone zakażenia mogą również być przenoszone drogą pionową z matki na dziecko. Istotną trudnością w diagnostyce tego typu schorzeń jest częsty bezobjawowy przebieg, co sprzyja rozprzestrzenianiu się zakażeń. Ponadto drobnoustroje te mogą być przyczyną koinfekcji. Wszystko to powoduje konieczność prowadzenia diagnostyki mającej na celu zapobieganie szerzeniu się chorób przenoszonych drogą płciową.

Badania w tym kierunku są dedykowane wszystkim aktywnym seksualnie osobom, które chcą świadomie zadbać o zdrowie zarówno swoje jak i partnerów.

Chlamydia trachomatis to atypowa bakteria wewnątrzkomórkowa. Zakażenia chlamydiowe są uznawane za jedną z najczęstszych przyczyn chorób przenoszonych drogą płciową. Większość osób zakażonych tym patogenem nie odczuwa żadnych dolegliwości. Jeśli objawy pojawiają się, u kobiet najczęściej są to upławy, krwawienia z pochwy (również po stosunku) a także bolesne oddawanie moczu. U mężczyzn infekcja manifestuje się wydzieliną z członka, świądem, a także bolesnym oddawaniem moczu. Do najbardziej czułych badań wykrywających zakażenia chlamydiowe zaliczamy testy amplifikacji kwasów nukleinowych (nucleic acid amplification tests, NAAT), do których należy badanie metodą Real-Time PCR. Infekcje powodowane przez Chlamydię trachomatis leczymy antybiotykami – azytromycyną lub równie skuteczną doksycykliną.

Nieleczone zakażenie może prowadzić do:

• Stanów zapalnych narządów miednicy mniejszej
• Niepłodności
• Reaktywnego zapalenia stawów
• Ciąży pozamacicznej
• Zapalenia najądrza i jąder
• Zapalenia spojówek i płuc u noworodka

Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki) jest jedną z najczęstszych niewirusowych chorób przenoszonych drogą bezpośrednich kontaktów płciowych. Rzeżączka u kobiet ma najczęściej skąpoobjawowy przebieg. Infekcja zwykle rozpoznawana jest dopiero po zakażeniu partnera seksualnego. Najczęstsza postać u kobiet to zapalenie kanału szyjki macicy, które może objawiać się zmianą w ilości i charakterze wydzieliny z pochwy, bólem podbrzusza oraz dyskomfortem podczas oddawania moczu. U mężczyzn najczęściej rozwija się ostre zapalenie przedniego odcinka cewki moczowej, manifestujące się ropną i obfitą wydzieliną z cewki moczowej, bólem i pieczeniem przy oddawaniu moczu a także bolesnymi wzwodami. Wysoce czułą metodą wykrywania dwoinki rzeżączki jest badanie Real-Time PCR. Rzeżączkę leczymy antybiotykami, największą skutecznością cechuje się cyprofloksacyna oraz ampicylina.

Powikłania nieleczonej rzeżączki:

• Zapalenie przydatków
• Zapalenie błony śluzowej macicy
• Ropniak jajowodu i jajnika
• Zwiększone ryzyko ciąży pozamacicznej
• Zwłóknienia najądrza
• Niedrożności przewodów nasiennych
• Niepłodność

Trichomonas vaginalis (rzęsitek pochwowy) jest pasożytniczym pierwotniakiem odpowiedzialnym za rzęsistkowicę, infekcję przenoszoną droga płciową. Rzęsistek jest pasożytem dróg moczowo-płciowych powodującym infekcje szeroko rozpowszechnione w populacji ludzkiej. Rzęsistek pochwowy może bytować w drogach moczowo-płciowych nie wywołując żadnych objawów przez wiele lat, zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Najczęściej odnotowywany objaw u kobiet to pieniste żółtozielone upławy o nieprzyjemnym zapachu oraz podrażnienie okolicy narządów płciowych. U mężczyzn zakażenie najczęściej przebiega bezobjawowo, czasem może pojawić się ból i pieczenie podczas oddawania moczu. Diagnostyka infekcji polega na wykryciu rzęsistka w wydzielinie pochwowej u kobiet oraz wydzielinie z cewki moczowej u mężczyzn. Pobrany materiał należy ocenić pod mikroskopem. Najczulszym z badań jest jednak badanie molekularne metodą Real-Time PCR, które pozwala na wykrycie już niewielkiej ilości DNA rzęsistka w pobranym materiale. Leczenie rzęsistkowicy opiera się na doustnym stosowaniu leków przeciwpierwotniakowych (najczęściej metronidazolu).

Nieleczona rzęsistkowica może skutkować:

• Zapaleniem jajowodów i szyjki macicy
• Powikłaniami ciążowymi
• Niepłodnością
• Transmisją zakażeń na dziecko w trakcie porodu

Bakterie z rodzin Mycoplasma i Ureaplasma należą do fizjologicznej flory układu moczowo-płciowego. Szacuje się, że nawet 50% aktywnych seksualnie osób jest skolonizowanych tymi drobnoustrojami. Stan nosicielstwa przebiega bezobjawowo. Jednakże w przypadku obniżonej odporności może dochodzić do nadmiernego namnożenia się bakterii i pojawienia objawowej infekcji. Ponadto drobnoustroje te często wikłają koinfekcję, czyli zakażenia dwoma lub więcej patogenami w tym samym czasie. Mycoplasmy i Ureaplasmy są jednymi z najczęstszych patogenów powodujących zapalenia cewki moczowej. Badania molekularne takie jak real-time PCR są szczególnie zalecane w diagnostyce zakażeń spowodowanych tymi patogenami, ponieważ pozwalają na wykrycie infekcji bezobjawowych, a wysoka czułość wpływa na wiarygodność uzyskanego tą metodą wyniku. Leczenie polega na stosowaniu odpowiedniej antybiotykoterapii, najczęściej tetracykliny, azytromycyny lub erytromycyny. Częsty bezobjawowy przebieg i brak leczenia może skutkować pojawieniem się groźnych powikłań:

• Zapalenie najądrzy i jąder
• Zapalenie gruczołu krokowego
• Odmiedniczkowe zapalenie nerek
• Zapalenie szyjki macicy
• Zapalenie błon płodowych
• Przedwczesne porody
• Transmisja patogenów na dziecko podczas porodu