Przeciwciała przeciwjądrowe przeciw histonom

Wykrywanie przeciwciał przeciwjądrowych typu anty-histonowego za pomocą metody ELISA w surowicy jest ważnym elementem diagnostyki tocznia polekowego oraz chorób reumatycznych. Antygenami tych przeciwciał są białka histonowe H1, H2A, H2B i H3. Przeciwciała te wykrywane są u 50-70% pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym oraz u 75-95% osób z toczniem indukowanym lekami. Warto zaznaczyć, że ich poziom nie jest skorelowany z aktywnością choroby. W niższych stężeniach można je również zaobserwować u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów i młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów. Przeciwciała anty-histonowe są klasyfikowane jako przeciwciała ANA (przeciwciała przeciwjądrowe). Obecność tych autoprzeciwciał, które są specyficzne dla własnych, wewnątrzkomórkowych antygenów jądrowych lub cytoplazmatycznych, jest typowa dla wielu systemowych i narządowych chorób zapalnych tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym. Różne jednostki chorobowe mają swoje charakterystyczne profile reaktywności przeciwciał.